زندگی‌نامه استاد قربانعلی عرفانی
زندگی‌نامه استاد قربانعلی عرفانی تا سال ۱۳۷۲ خورشیدی که در کتاب حزب وحدت اسلامی افغانستان از کنگره تا کنگره نوشته شده است.
استاد قربانعلی عرفانی فرزند ابراهیم معروف به «عادل» یکی از روحانیون متدین و پرهیزکار زمان خود، در یکه‌ولنگ از ولسوالی‌های ولایت بامیان به دنیا آمده و در کودکی پدر را ازدست‌داده و به همت بلند و استعداد عالی خود، در منطقه مشغول تحصیل شده و تا لمعتین را در یکه‌ولنگ به تحصیل ادامه داده و در سال ۱۳۴۷ به‌منظور ادامهٔ تحصیل عازم نجف اشرف شده و در آن حوزهٔ تاریخی سطوح عالیه را نزد اساتید مشهور نجف و خارج فقه و اصول را خدمت رهبر كبير انقلاب حضرت امام خمینی و آیت‌الله شهید مصطفی خمینی و آیت‌الله شهید صدر تلمذ کرده‌اند.
استاد عرفانی در حوزهٔ نجف در اثر آشنایی به افکار بلند و انقلابی امام خمینی و با درک اوضاع اسف‌بار ملت مسلمان افغانستان، مبارزه سیاسی و فرهنگی را آغاز می‌کنند و در سال ۱۳۵۳ همراه با حلقه‌ای از روحانیون مبارز افغانستانی در نجف اشرف، برای اولین‌بار اعلامیه‌ای را تحت عنوان «طلاب علوم اسلامی افغانستان» بر ضد رژیم ارتجاعی ظاهر شاه منتشر می‌نمایند و از طرف دیگر با علمای مبارز کابل و قم نیز ارتباط برقرار می‌کنند و در سال ۱۳۵۶ طی سفری به افغانستان با چهره‌هایی همچون آیت‌الله صادقی ترکمنی، سید میر احمد عالم و استاد مزاری و استاد واعظی شهرستانی و استاد ناطقی شفائی دایکندی و اندیشمند بزرگ شهید مبلغ از نزدیک آشنا می‌شوند و بدین ترتیب برای ادامه فعالیت‌های سیاسی، بین حلقه‌های کابل و قم و نجف اشرف هماهنگی کامل ایجاد می‌شود.
در سال ۱۳۵۷ با وقوع کودتای منحوس تره‌کی، استاد عرفانی همراه با استاد شهید سید حسین حسینی و استاد مفقودالاثر عبدالحسین اخلاقی نجف را ترک گفته و وارد ایران می‌شوند و در این زمان است که مبارزات سیاسی وارد مرحله جدیدی می‌گردد و استاد عرفانی همراه با شهید حسینی و شهید واحدی و استاد بزرگوار عبدالعلی مزاری دبیرکل فعلى حزب وحدت اسلامی افغانستان و جمعی دیگر «سازمان نصر افغانستان» را تشکیل می‌دهند و در این چوکات به مبارزات فعال خود ادامه می‌دهند.
لازم به تذکر است که اعضای شورای مرکزی و رهبری‌کنندهٔ سازمان نصر عبارت بودند از: استاد عبدالعلی مزاری، استاد قربانعلی عرفانی، استاد صادقی ترکمنی، استاد عزیزالله شفق، استاد سید عباس حکیمی، استاد محمدکریم خلیلی، استاد یوسف واعظی، استاد خادم حسین ناطقی شفائی، استاد محمد ناطقی پنجابی و استاد شهید سید حسین حسینی.
استاد عرفانی در طول دورۀ انقلاب سفرهای متعددی به داخل کشور داشته و از نزدیک با جبهات جهادی و سنگرهای رزم ارتباط داشتند. در سال ۱۳۶۰ و ۱۳۶۱ دو بار به داخل رفتند و برگشتند و در سال ۱۳۶۵ برای بار سوم به داخل رفتند که نزدیک به سه سال در داخل کشور برای ایجاد اتحاد بین احزاب و گروه‌ها فعالیت کردند و در زمستان ۱۳۶۷ به‌عنوان اولین پیام‌رسان اتحاد از داخل کشور به ایران آمدند و در اینجا با فعالیت شبانه‌روزی در جهت اتحاد تلاش کردند و در میزان ۱۳۶۸ مجدداً به داخل کشور رفتند و این سفر در زمانی بود که حزب وحدت اسلامی به طور رسمی در بامیان تشکیل شده و آغاز به کارکرده بود و در سال ۱۳۷۰ به ایران آمدند و به‌عنوان عضو شورای نمایندگی حزب وحدت اسلامی در تهران مشغول انجام‌وظیفه شدند و با پیروزی مجاهدین بلافاصله به کابل رفتند و در یک و نیم‌سال اخیر دو بار برای انجام مأموریت به خارج آمده و سریعاً به کابل بازگشته‌اند و در آنجا به‌عنوان عضو شورای مرکزی و عضو شورای تصمیم‌گیری کابل در پست‌های مختلف فعالیت کرده‌اند و هم اکنون «قوس ۱۳۷۲» هم در کابل تشریف دارند.
یکی از ویژگی‌های شخصیت استاد عرفانی این است که علاوه بر شخصیت سیاسی و جهادی و سهم‌گیری در همۀ تحولات ۱۵ساله اخیر، یک عنصر ورزيده فرهنگی سخنور، توانا، نویسنده چیره‌دست و یک محقق و پژوهشگر خستگی‌ناپذیر هستند و تاکنون مقالات و کتاب‌های متعددی نوشته‌اند که از آن جمله کتاب‌های «امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر»، «صبر از دیدگاه قرآن»، «امام خمینی و انقلاب اسلامی افغانستان»، «تحولات سیاسی – اجتماعی بامیان» از ایشان چاپ و منتشر شده و مقالات متعددی هم در مجلات و جرائد ایران و افغانستان نشر یافته است ایشان از معدود کسانی هستند که همیشه و در هر سفر، دفتر و قلم با خود همراه داشته و خاطرات سفر و مشاهدات خود را به طور کامل یادداشت می‌کنند.
منبع: عرفانی یکه‌ولنگی، قربانعلی. (۱۳۷۲). حزب وحدت اسلامی افغانستان از کنگره تا کنگره. قم: انتشارات سراج. (صفحات ۱۴ تا ۱۶).